Santa Ragione'nin Atları Güç ve İstismarla Yüzleşerek Dehşet Verici Bir Portre Çiziyor

HORSES incelemesi zorlama, dehşet ve ahlaki baskı üzerine kurulu bir oyunu inceliyor. Santa Ragione'nin son çalışması, oyuncuları boyun eğdirme ve artan psikolojik gerginlikle şekillenen siyah-beyaz bir kabusa sürüklüyor. Bu dünya, her eylemi bir eylemlilik testi olarak çerçeveliyor ve oyuncuları yalnızca ne yaptıklarıyla değil, neden yaptıklarıyla da yüzleşmeye zorluyor.

Buradaki haber, Sarah Thwaites'in IGN'de yayınlanan ve oyunun yapısı, temaları ve mekaniklerinin izini sürerken tavizsiz tonuna dikkat çeken incelemesinden alınmıştır. Thwaites, deneyimin başlangıçtan itibaren nasıl tedirgin ettiğine ve her görevin yeni manipülasyon ve sömürü katmanlarını ortaya çıkardıkça nasıl daha baskıcı hale geldiğine odaklanıyor.

Horses alışılmadık koşullar altında piyasaya sürüldü. Valve oyuna ev sahipliği yapmayı reddederek daha lansmandan önce Steam'de yayınlanmasını engelledi. Ardından Epic Games Store son dakikada bir geri adım atarak daha önceki planlara rağmen satışları durdurdu. Son olarak, GOG oyunu kabul etti ve Steam yasağından sonra birincil satış noktası oldu. Bu bölünme, oyunun içeriği ve büyük mağazaların sınırları hakkındaki daha geniş tartışmaları yansıtıyor.

Hikaye, üniversiteden iki haftalığına kırsal bir çiftliğe gönderilen 20 yaşındaki Anselmo'yu takip ediyor. Oraya vardığı andan itibaren yanlış bir yerdir. "Atlar", her hareketi katı bir kontrol ve dile getirilmeyen bir tehditle denetleyen bir çiftçinin altında çiftlik hayvanına indirgenmiş, sabit maskeli çıplak insanlardır. Her angarya, Anselmo'yu öznelerini kırmak için inşa edilmiş bir sistemin daha da derinlerine iter ve her sahne çiftçinin erişiminin ne kadar uzandığını ortaya koyar. Çiftlik, itaatin izlendiği bir sahneye dönüşüyor ve herhangi bir sapma cezalandırılma korkusunu davet ediyor.

Sunum büyük ölçüde sessiz film diline yaslanıyor. Konuşulan repliklerin yerini başlık kartları alıyor ve ekran grenli görüntüler, canlı aksiyon ekleri ve sade, statik kompozisyonlar arasında gidip geliyor. Sahneler gösterişten ziyade kontrasta dayanıyor ve izleyiciyi bağlamla birlikte daha rahatsız edici hale gelen küçük jestlere veya tekrarlanan hareketlere kilitliyor. Eski film makaralarını taklit eden ve oyunun yalıtılmışlık hissini keskinleştiren hafif bir mekanik uğultu her bölümün içinden geçiyor. Bu yavaş ritim, rutin görevlerde bile gerilim yaratıyor.

Günlük görevler basit görünüyor: köpeği beslemek, odun kesmek, ahırları temizlemek. Ancak her iş, normallik hissini aşındıran durumlara yol açıyor. Ekipman az, envanter alanı sınırlı ve ağılların içindeki hayvanlar -ya da insanlar- öngörülemeyen bir şekilde değişiyor. Bir başka maskeli tutsak olan köpek bile, planlanan rotaları bozan rahatsız edici bir farkındalıkla bölgede hareket ediyor. Çevre canlı ama düşmanca hissettiriyor ve en küçük tehditler çiftçinin hedefleri için araç haline getirilmiş varlıklardan geliyor.

Arama sekansları en yoğun bölümlerden bazılarını oluşturuyor. Birkaç at kaçtığında, iz çiftliğin kapılarının ötesine uzanıyor ve içeride sıkışıp kalanlar ile kısa süreliğine serbest kalanlar arasındaki uçurumu ortaya çıkaran bir yüzleşmeyle sona eriyor. Bu kısa karşılaşmalar, senaryodaki pek çok sahneden daha fazla ağırlık taşıyor. Kısıtlamaları dehşeti artırıyor ve şok değerinden ziyade kontrol ve sonuca vurgu yapıyor.

Bölge sakinleri gerilimi derinleştiriyor. Bir veteriner, bir işadamı, kızı ve bir rahip yaz boyunca ortaya çıkıyor ve her biri hiçbir sorun yokmuş gibi davranıyor. Kısa konuşmaları çiftçinin sistemini zımnen onayladıklarını ima eder. Bu karakterler, çiftliğin daha büyük bir hiyerarşinin yalnızca bir parçası olduğu fikrini pekiştirir. Anselmo'nun etrafındaki dünya suç ortağı, kayıtsız ya da boyun eğmiş gibidir ve ona net bir çıkış yolu bırakmaz.

Gece sekansları, rüyalar hafızayla birleşerek Anselmo'yu dini ve cinsel travmanın şekillendirdiği sahnelere iter. Bu sekanslar, açıklama yapmak yerine semboller ve kırpılmış imgeler kullanarak açıklayıcı olmadan işliyor. Anselmo'nun gün boyunca katlandığı şeylerin duygusal ağırlığını ortaya çıkaran basınç valfleri olarak işlev görürler. Belirsizlikleri oyunun gücüne güç katıyor, oyunculara her görüntüyü onlar için çözmek yerine yorumlamaları için alan tanıyor.

Mekanik sürtünme zaman zaman momentumu kesintiye uğratıyor. Görevler yeni talimatları tetiklemediğinde veya gerekli öğeler göze çarpmayan tasarımların arkasına saklandığında ilerleme durur. Bu darboğazlar, aksi takdirde dikkatle kısıtlanmış bir deneyimin büyüsünü bozuyor. Küçük bir çiftlikte gizli bir nesneyi aramak, çevredeki anlatı gerilimi korumak için çok çalıştığında sıkıcı gelebilir. Bu kopukluk, oyunun daha güçlü unsurlarını gölgelemese de göze çarpıyor.

Horses yaklaşık üç saat sürüyor, bu da kontrollü tempolarına uygun bir uzunluk. Kısa çalışma süresi hikayenin odaklanmasını sağlıyor ve her sahnenin oyuncunun çektiği acıyı uzatmadan amacına hizmet etmesine izin veriyor. Son, netlik veya kapanış sunmak yerine soruları daha keskin bir odağa getiriyor. Anselmo'nun bu sistemdeki yeri belirsizliğini koruyor ve çiftliğin mantığı son kareden sonra da devam ediyor.

İnceleme, Santa Ragione'nin etkileşimi ustalığı ödüllendirmek yerine düşünmeye zorlamak için kullandığını belirtiyor. Asıl mesele oyuncunun rahatsızlığı. Her eylem, bundan kimin fayda sağladığı ve böyle bir yapı içinde itaatin ne anlama geldiği hakkında bir soru ortaya çıkarıyor. Bu fark, Horses'u tehlike veya hayatta kalma mekaniğine dayanan diğer korku oyunlarından ayırıyor. Burada tehdit, katılımın kendisinde yatıyor.

Yapısal kusurlarına rağmen Horses, tavizsiz vizyonuyla öne çıkıyor. Anlatının gücü şoklarından değil, oyuncunun doğrudan sömürüye bakması ve bu sömürüdeki kendi rolünü düşünmesi yönündeki sessiz ve istikrarlı ısrarından geliyor. Yaklaşımı izleyicileri bölebilir, ancak etkisini reddetmek zordur.

HORSES PC'de(GOG mağazası) oynanabilir.