Hindistan'da 14 Yaşındaki Çocuk Mobil Oyun Nedeniyle Çıkan Tartışmanın Ardından İntihar Ederek Öldü

Hindistan'ın Lucknow kentinde meydana gelen yürek burkan olayda, 14 yaşındaki bir çocuğun gece geç saatlerde mobil oyun oynama konusunda annesiyle yaşadığı anlaşmazlığın ardından intihar ederek öldüğü bildirildi. Sekizinci sınıf öğrencisi olan çocuk, çatışmadan kısa bir süre sonra odasında ölü bulundu.

Rutin Ebeveyn Endişesi Trajediyle Sonuçlandı

India Today'in haberine göre olay Ashiyana bölgesinin G Sektöründe meydana geldi. Söz konusu gece, çocuk gece geç saatlerde cep telefonunu kullanırken, annesi Kumodini ondan durmasını ve derslerine odaklanmasını istedi. Sıradan bir ebeveyn azarlaması olarak başlayan olay kısa sürede yıkıcı bir trajediye dönüştü.

Gecenin ilerleyen saatlerinde anne oğlunu odasındaki tavan vantilatörüne asılı halde bulmuştur. Keşif karşısında şok geçiren annenin bayıldığı bildirildi. Aile, çocuğun Merkezi Yedek Polis Gücü (CRPF) subayı olan babasının Mayıs ayında şehre tayin edilmesinin ardından kısa bir süre önce Lucknow'a taşınmıştı. Aile aslen Odisha'dan geliyor.

Mobil Oyun ve Ruh Sağlığı Hakkında Daha Geniş Bir Konuşma

Çocuk ailenin ortanca çocuğuydu ve şehirdeki özel bir okula gidiyordu. Ağabeyi şu anda Odisha'da büyükanne ve büyükbabasıyla birlikte yaşıyor. Aile herhangi bir resmi suçlamada bulunmazken, polis bir soruşturma başlattı ve şu an itibariyle cinayet işlendiğine dair bir kanıt bulamadı.

Bu trajik olay, mobil oyunların gençler üzerindeki etkisine ilişkin artan endişelere yeniden dikkat çekiyor. PUBG Mobile, Free Fire ve benzeri oyunlar, özellikle okul veya aile dinamiklerinden kaynaklanan stresle birleştiğinde, gençler arasında duygu yüklü davranışlarda artışla ilişkilendirilmiştir.

Sadece Düzenleme Değil, Farkındalık Çağrısı

Hükümetler aşırı oyun oynamayı engellemeye yardımcı olmak için kısıtlamalar ve dijital refah politikaları getirmiş olsa da, bu vaka hem evde hem de okulda daha fazla duygusal destek ve ruh sağlığı farkındalığına duyulan ihtiyacı vurgulamaktadır. Oyun bir eğlence biçimi, bir neşe ve bağlantı kaynağı olarak tasarlanmıştır. Ancak uygun rehberlik ve sınırlar olmadan, aynı zamanda bir gerginlik ve sıkıntı kaynağı haline gelebilir.

İhtiyaç duyulan şey daha katı kurallardan ziyade açık iletişim, erken müdahale ve empatik ebeveynliktir. Aileler, eğitimciler ve politika yapıcılar, çocukların hem çevrimiçi hem de çevrimdışı ortamda duyulduklarını, desteklendiklerini ve güvende olduklarını hissetmelerini sağlamak için birlikte çalışmalıdır.