Octopath Traveler 0 Oyun Sonu Yükselişiyle Yolculuğunu Geri Kazanıyor

Octopath Traveler 0, mobil bir prequel'den tam uzunlukta bir konsol RPG'sine yeniden şekillendirilmiş, temiz bir devam oyunundan ziyade bir yeniden yapılanma olarak geliyor. Sonuç, sabırla tanımlanan bir oyun. İlk düzine saat, tek başına nadiren etkileyici olan sistemler, temalar ve anlatı konuları oluşturuyor. Ancak son bölüm, kendisinden önce gelen neredeyse her şeyi yeniden çerçevelendiriyor. Başlangıçta rutin veya dengesiz gelen şeyler, hikayeler birleştikçe, mekanikler derinleştikçe ve oyun sonuçlara bağlandıkça ağırlık kazanıyor. Ölçek zaman gerektiriyor, ancak getirisi bu saatlerin birikmesine ne kadar izin verildiğine bağlı.

Bu değerlendirme, Octopath Traveler 0'ın çalışma süresi boyunca nasıl geliştiğini anlamak için birincil referans noktası olarak hizmet eden Michael Higham'ın IGN 'deki incelemesiyle yakından uyumludur. Higham, oyunla 100 saatten fazla zaman geçirmiş ve bu deneyimin büyük bir kısmının sadece sağlam olmasına rağmen, kapanış bölümlerinin tüm yolculuğu yükselttiğini belirtmiştir. Higham'ın analizi, oyunu sürekli yüksek bir nokta olarak değil, ününü ani bir gösteriden ziyade gecikmeli bir etkiyle kazanan bir oyun olarak çerçeveliyor.

Octopath Traveler 0, temelinde Octopath Traveler'ın elden geçirilmiş bir versiyonu: Champions of the Continent'ın elden geçirilmiş bir versiyonudur. En önemli değişiklik, gacha mekaniğinin ve mikro işlemlerin tamamen kaldırılmasıdır. Parti üyeleri artık şans veya para kazanma yoluyla değil, yan görevler ve hikaye ilerlemesi yoluyla elde ediliyor. Bu tek karar, deneyimi tanınabilir şekilde geleneksel bir şeye dönüştürüyor. Geriye modern bir sunuma sahip klasik bir RPG yapısı kalıyor ve mobil platformların ötesinde yayınlanmasını haklı çıkaran hem hikaye hem de oynanışa yapılan eklemelerle güçlendiriliyor.

İlk anlatı ivme kazanmakta zorlanıyor. Diyaloglar genellikle nüanstan yoksun ve birkaç antagonist, katmanlı motivasyon yerine abartılı zalimliğe güveniyor. Boss karşılaşmaları mekanik tatmin sağlıyor, ancak arkalarındaki kötü adamlar nadiren karakter olarak kalıyor. Bu eksiklikler en çok, temaların açık bir şekilde tanıtıldığı ve olay örgüsünün fazla düşünülmeden çözüldüğü açılış yarısında görülüyor. Yine de oyun, odağı düzenli olarak değiştirerek durgunluktan kaçınıyor ve herhangi bir konunun gereğinden fazla kalmasını önlüyor.

Ana görev, kahramanın memleketi Wishvale'in yok edilmesiyle başlıyor. Buradan itibaren hikaye güç, şöhret ve zenginliğe odaklanan üç paralel yola ayrılıyor. Her yol farklı bir antagonisti hedef alıyor ve birlikte yaklaşık 40 saat içinde sahte bir sonuç oluşturuyorlar. Görünürdeki son kasıtlı bir yanlış yönlendirmedir. Jenerik geçtikten sonra, anlatı kapsamını sıfırlıyor ve aynı temaları daha büyük bir baskı altında tekrar ziyaret eden üç yeni yay sunuyor. Orsterra'nın daha geniş yapısı ortaya çıktıkça siyasi çatışma, dini yozlaşma ve ulusal ihanet ön plana çıkıyor.

"Çok az oyunun Octopath Traveler 0 gibi çiçek açtığını göreceğinizi neredeyse garanti edebilirim."- Michael Higham

Önceki girişlerin aksine, hikaye sekiz paralel başrol yerine tek bir özel kahramana odaklanıyor. Bu seçim anlatı odağını sıkılaştırarak temaların yan yana ilerlemek yerine iç içe geçmesini sağlıyor. Tanıdık "seçilmiş kişi" çerçevesi, her biri tanrısal güce ve insan başarısızlığına bağlı sekiz ilahi yüzük kavramıyla temellendirilmiştir. Bu yaklaşım bireysel parti üyelerini bir kenara iterken, genel akışı güçlendiriyor. Oyuna dahil edilebilen 30'dan fazla karakterin çoğu derinlikten yoksun, ancak varlıkları çok daha sonra netleşecek daha büyük bir amaca hizmet ediyor.

Bu gecikmeli alaka Octopath Traveler 0'ın tasarımının çoğunu tanımlıyor. Karakterleri işe almak, yan içerikleri tamamlamak ve isteğe bağlı sistemlerle etkileşim kurmak ilk başta genellikle önemsiz hissettiriyor. Zamanla, bu unsurlar ne bariz ne de önceden açıklanmış şekillerde doğrudan doruk noktasını besler. Oyun, açıklama yapmak yerine hafızaya güveniyor ve oyuncuların onlarca saat önce aldıkları kararları ve yaptıkları yatırımları hatırlamalarına güveniyor. Bu konular yeniden birbirine bağlandığında, etki tam olarak telgrafla bildirilmediği için şaşırtıcıdır.

Son görev dizisi keskin bir tırmanışa işaret ediyor. Zindan düzenleri daha karmaşık hale geliyor, düşman davranışları cezalandırıcı oluyor ve karakter yayları önceki bölümlerde eksik olan netlikle çözülüyor. Merkezi antagonist, motivasyonları uzun diyaloglar yerine mekanik, müzik ve ima yoluyla aktarılan tam olarak gerçekleştirilmiş bir figür olarak ortaya çıkıyor. Vahiyler, oyuncunun zaten anladığı sistemlere gömülü oldukları için güçlü bir şekilde iniyor. Gerçek son sona erdiğinde, oyun başlangıçtaki halinden farklı bir hale bürünmüş oluyor.

Savaş, serinin belirleyici güçlerinden biri olmaya devam ediyor. Güçlendirme ve Kırma sistemleri, element zayıflıkları ve sıra manipülasyonu üzerine inşa edilerek geri dönüyor. Düşman zayıflıklarını keşfetmek tekrara düşürebilirken, ustalık istikrarlı bir planlama ve uygulama ritmi getiriyor. Güçlendirme puanları her karakter için bağımsız olarak birikiyor ve sık sık yüksek etkili dönüşlere izin veriyor. Patronlar hassasiyet gerektirir, genellikle hataları parti silme veya zayıflatıcı durum etkileriyle cezalandırır. Başarı, öğütmekten ziyade öngörü gerektirir.

"Bu seri, sıra tabanlı savaş sistemleri için sürekli olarak yüksek bir çıta belirledi."- Michael Higham

Parti yapısı da değişti. Ön ve arka sıralar arasında bölünmüş sekiz karakter aynı anda aktif. Bu daha geniş bir taktiksel alan yaratıyor ancak bireysel ilerleme derinliğini azaltıyor. Çoğu karakter tek bir görevde ilerleyerek uzmanlaşmayı sınırlıyor. Beceri ustalığı, yeteneklerin karakterler arasında aktarılmasına izin vererek bunu kısmen dengeliyor, ancak değiş tokuş devam ediyor. Sistem, kişiselleştirmeden ziyade uyarlanabilirliği ve tempoyu tercih ediyor ve savaşı dikkatli bir şekilde inşa etmek yerine sürekli çatışmaya doğru itiyor.

Octopath Traveler 0, savaşın ötesinde Wishvale'in yeniden inşasına bağlı bir kasaba inşa sistemi sunuyor. Normal oyun sırasında toplanan malzemeler, oyuncuların ızgara tabanlı bir düzende evler, mağazalar ve tesisler inşa etmelerine olanak tanır. Sistem basit, ancak etkileri pratik. Dükkanlar indirim sunuyor, malzemeler pasif olarak üretiliyor ve aktif olmayan parti üyeleri deneyim kazanıyor. Hikaye ilerledikçe, Wishvale'i yeniden inşa etmek hem mekanik hem de tematik olarak daha az isteğe bağlı hale geliyor. Kasabanın büyümesi, anlatının iyileşme ve kolektif çabaya odaklanmasını yansıtıyor.

Müzik, oyun boyunca kritik bir rol oynuyor. Besteci Yasunori Nishiki'nin müziği orkestral rock, koro destekli savaş temaları ve ölçülü kasaba motiflerini harmanlıyor. Patron parçaları ivme ve ölçeği vurgularken, daha sessiz parçalar kayıp ve düşüncenin altını çiziyor. Müzikal geri dönüşler, tekrara düşmeden hikaye vuruşlarını güçlendiriyor ve temaların anlatı ile birlikte gelişmesine izin veriyor. Birkaç oyun sonu karşılaşması, duygusal ağırlıklarını aktarmak için mekanikler kadar müziğe de güveniyor.

"Yasunori Nishiki, GOAT'ların yanında anılmayı hak ediyor."- Michael Higham

Octopath Traveler 0 sürekli olarak harika değil. İlk saatlerinde bocalıyor, karakter kadrosu zayıf kalıyor ve politikaları zaman zaman basitleşiyor. Yine de oyunun tutkusu, bu kusurların finali tarafından nasıl absorbe edildiğinde yatıyor. Son perde pürüzleri mazur göstermiyor, ancak onları bağlamsallaştırıyor. Geriye birikimin değerini anlayan bir RPG kalıyor. En güçlü anları tamamen daha önce gelenlere bağlı ve bu temel olmadan iniş yapamazlar. Bu, dayanıklılık konusunda ısrar eden bir oyun ve kendini adayanlar için nadir bir tamamlanma hissi sunuyor.