EGW-NewsDead Take İncelemesi - Yeniden Çekime Gerek Yok
Dead Take İncelemesi - Yeniden Çekime Gerek Yok
128
0
0

Dead Take İncelemesi - Yeniden Çekime Gerek Yok

Sapkın bir Hollywood malikanesine beş saatlik bir iniş olan Dead Take, bulmaca çözmeyi rahatsız edici tam hareketli video performanslarıyla birleştirerek bir korku macerasından çok kendi sırlarıyla boğuşan bir sektörün itirafları gibi bir şey sunuyor. Güçlü bir yapımcının malikanesinde kayıp arkadaşı Vinny'yi arayan bir aktör olan Chase'i oynuyorsunuz. Bir arama olarak başlayan oyun, gerçekliği bulanıklaştıran ancak hikayeyi yönlendiren ham insan performanslarından asla tamamen uzaklaşmayan gerçeküstü anlarla film yapımcılığının arkasındaki çirkin gerçeklere rahatsız edici bir dalışa dönüşüyor.

Espor haberlerini ve güncellemelerini kaçırmayın! Kaydolun ve haftalık makale özetini alın!
Kaydolun

Oyun kelimenin tam anlamıyla ve tematik olarak karanlıkta başlıyor. Chase, etkisi sektörün üzerinde bir gölge gibi dolaşan bir Hollywood yapımcısının evi olan Cain'in malikanesine varır. Bir partinin gerçekleştiğine dair ipuçları vardır, ancak mekan terk edilmiş gibidir. Işıklar kapalıdır, koridorlar doğal olmayan bir şekilde hareketsizdir ve odalar şekil ve dekorasyon açısından tuhaftır. Ana hedef basit görünüyor: Vinny'yi bulmak. Ancak Vinny'nin yaklaşan bir filmde "Willie" olarak üstleneceği yeni rolün kişisel kin, manipülasyon ve kariyeri sarsan kararlardan oluşan bir ağa bağlı olduğu kısa sürede anlaşılır.

Bu inceleme, orijinal olarak GameSpot tarafından yayınlanan ve Dead Take'in oynanışı, performansları ve genel etkisi hakkında ayrıntılı izlenimler sağlayan haber ve görüşlere dayanmaktadır.

Dead Take Review – No Reshoots Necessary 1

Chase'in yolculuğu keşif, çevresel bulmacalar ve malikanenin her yerine dağılmış USB sürücülerde bulunan FMV kayıtlarının bir karışımı ile anlatılıyor. Bu kayıtlar oyunun temel gücünü oluşturuyor. Bunlar sadece ara sahneler değil, gerçekliğin dilimleri gibi hissettiren, akıldan çıkmayacak derecede inandırıcı performanslar. Neil Newbon Chase'e saplantıya varan sessiz bir çaresizlik veriyor. Ben Starr, Vinny'yi fırsatçılığı ve adam kayırmacılığı zar zor gizleyen zahmetsiz bir çekicilikle oynuyor. Alanah Pearce ve Laura Bailey, başrol için mücadele eden kadınlar olarak, "sorunlu" bir aktrisin daha "uyumlu" biriyle değiştirilmesiyle ilgili sahnelere rahatsız edici derecede gerçekçi bir gerilim getiriyorlar. Cain'in karısı rolündeki Jane Perry'nin performansı ise tüyler ürpertici ve jenerikten sonra da akıllardan çıkmıyor.

Dead Take 'in gücü bu anların ne kadar gerçek hissettirdiğinden geliyor. Surgent Studios, oyunu hem film hem de video oyunu endüstrilerindeki gerçek olaylara ve söylentilere bir tepki olarak nitelendiriyor ve bunu gösteriyor. Hikâye kurgusal olsa da, performansların arkasındaki ağırlık yaşanmış bir deneyime işaret ediyor. Bu sizi zıplatan türden bir korku değil, izlediğiniz için suç ortağı olduğunuzu hissettiren türden bir korku. Malikane bir set olabilir ama duygusal gerçekler eski duvar kağıdından akan kan gibi akıyor.

Dead Take Review – No Reshoots Necessary 2

Oynanış "tersine kaçış odası" tasarımına yaslanıyor. İlk başta konağın çoğu kilitli. Kapılar garip sembollerle (fareler, kalkanlar) işaretlenmiş ve eşleşen anahtarlara ihtiyaç duyuyor. İpuçları tablolarda, piyanolarda ve masa çekmecelerinde saklı. Bir tuş takımının kilidini açmak için gizli bir tablonun üzerindeki tarihi kontrol etmeniz veya piyanoda bir melodi çalmak için görsel ipuçlarını takip etmeniz gerekebilir. Bu bulmacalar zorluk derecesine göre değişir. Çoğunu çözmek tatmin edici, dikkatli gözlem ve mantıksal düşünmeyi ödüllendiriyor. Ancak birkaçı her iki yönde de çok fazla sallanıyor - bazıları o kadar basit ki neredeyse hiç bulmaca değiller, diğerleri ise o kadar belirsiz ki siz kaba kuvvetle yolunuzu bulana kadar oyunu durduruyorlar.

Oyunun ortasında bulunan bir kara ışık her şeyi nasıl gördüğünüzü değiştiriyor. Görünmez mürekkep mesajları, gizli ipuçlarını ve malikaneyi sırlarla canlı hissettiren küçük dokunuşları ortaya çıkarıyor. Bu anlar, önceki alanları akıllıca bir şekilde yeniden çerçeveleyerek Chase'in hem evin hem de temsil ettiği endüstrinin katmanlarını soyduğu hissini güçlendiriyor.

Topladığınız USB bellekler koleksiyon parçalarından daha fazlası, bulmacanın parçaları. Chase iki kaydı birleştirmek için bir program kullanarak yeni bilgiler ortaya çıkarıyor. İki ayrı röportaj tek bir konuşmaya dönüşerek rekabetleri ve ihanetleri ortaya çıkarabilir. Bir seçme kaydını bir masa okumasıyla birleştirmek, oyuncular arasındaki gerçek dinamiği ortaya çıkarabilir. Bu anlar sadece hikayenin açığa çıkması değil, aynı zamanda yeni eşyaların veya ipuçlarının kilidini açarak sizi malikanenin daha derinlerine itiyor. Ancak bazen oyun burada gerçeküstücülüğe kayıyor. Belirli klipleri birleştirmek doğaüstü olaylara neden olabiliyor - tiyatro kapısının çalınması, bir eşyanın aniden ortaya çıkması gibi. Bu etki ürkütücüdür, ancak soğuk gerçekçiliğin daha sert vurabileceği yerlerde büyüye yaslanarak, başka türlü temellendirilmiş korkuyu yumuşatır.

Dead Take Review – No Reshoots Necessary 3

En iyi birleştirme anları, uydurma nesneler yerine tamamen mantıksal buluşlara yol açanlardır. Bir noktada, daha önceki bir klip Vinny'nin telefon şifresini ortaya çıkarıyor. Bu şifreyi hatırlayarak geriye dönebilir, telefonunun kilidini açabilir ve mesajlarında gizli bir kod bulabilirsiniz. Bu örnekler malikaneyi perili bir lunaparktan ziyade dev bir mantık bulmacası gibi hissettiriyor. Nadirdirler, ancak oyundaki en tatmin edici sekanslardan bazılarıdır.

Hikaye ilerledikçe, Dead Take sizi sadece gizemiyle değil, artan tedirginlik duygusuyla da kendine bağlıyor. Yapımcı Cain, korku filmlerinin kötü adamı olmaktan çok endüstrinin en çirkin dürtülerinin -ego, sömürü ve sanat için hayatların rahatça yok edilmesi- vücut bulmuş hali. Chase'in Vinny'yi arayışı, gömülü gerçeklerin sembolik bir kazısına dönüşüyor; açılan her kapı ve eklenmiş her klip onu yüzleşmek istemeyeceği bir gerçekliğe yaklaştırıyor.

Dead Take Review – No Reshoots Necessary 4

Son yarım saate gelindiğinde, gerçeküstücülük zirve yapıyor. Oyun daha garip bir alana kayıyor ve temellendirilmiş gerilimin bir kısmı gevşiyor. Bu, deneyimi mahvetmese de, önceki bölümleri tanımlayan ham, endüstriden ilham alan korkunun altını biraz oyuyor. Yine de kapanış sekansları, yoğunluğunu asla kaybetmeyen performanslarla unutulmaz olmaya devam ediyor.

Tüm deneyim yaklaşık beş saat sürüyor, ancak bunun çok ötesinde bir iz bırakıyor. Sadece bulmaca çözmüyorsunuz; hırs, ihanet ve şöhretin kalbindeki ahlaki çürümenin psikolojik bir portresini bir araya getiriyorsunuz. Surgent Studios korku oyunlarının dilini kullanıyor - kilitli kapılar, gizli ipuçları, garip sesler - ama aslında yaptıkları şey bir gizem geriliminin kıyafetlerini giymiş bir aktörün kabusu.

Dead Take Review – No Reshoots Necessary 5

Oyunun en anlamlı repliklerinden biri Cain'in kendisinden geliyor:

"Gerçek bir şey."

Oyuncularından talep ettiği şey bu ve oyun da performanslarında bunu sağlıyor. Bu gerçeklik rahatsız edici, çirkin ve zaman zaman izlemesi zor ama onu unutulmaz kılan da bu.

Dead Take, harika oyunculuk, özenli bulmaca tasarımı ve tematik ağırlığın nadir bir karışımı. Zaman zaman tempo ve netlik konusunda tökezlese de çoğu korku oyununun başaramadığı bir şeyi başarıyor; sizi bir an için bile olsa gördüklerinizin gerçek olabileceğine inandırıyor. Ve belki de öyle.

Canlı bir yorum
Makaleyi beğiniz mi?
0
0

Yorum

FREE SUBSCRIPTION ON EXCLUSIVE CONTENT
Receive a selection of the most important and up-to-date news in the industry.
*
*Only important news, no spam.
SUBSCRIBE
LATER
İçeriği ve reklamları kişiselleştirmek, sosyal medya özellikleri sunmak ve trafiği analiz etmek için çerezler kullanıyoruz.
Kişiselleştir
OK