Lost Soul Aside İncelemesi - Savaş Zafer Kazanıyor, Ancak Diğer Her Şey Tökezliyor

Lost Soul Aside kendisini Bayonetta, Devil May Cry ve modern Final Fantasy geleneğinde gösterişli bir karakter aksiyon oyunu olarak konumlandırıyor, ancak deneyim cilalı fragmanlarının önerebileceğinden çok daha dengesiz. Savaş, maceranın en iyi anlarından bazılarını sunarken, onu çevreleyen şeylerin çoğu dolgu gibi hissettiriyor ve nihai ürünü göz kamaştırıcı karşılaşmalar ve ilham vermeyen bağ dokusu arasında bölünmüş bırakıyor.

Lost Soul Aside'ın kurgusu hemen tanıdık geliyor. Uzaylı enerjisinin güçlü bir imparatorluğu beslediği bir bilimkurgu/fantezi dünyasında oyuncular, tiranlığa karşı direnmek için ejderha benzeri yardımcısı Lord Arena ile işbirliği yapan düşünceli bir figür olan baş kahraman Kaser'i takip ediyor. Hikaye en başından itibaren Final Fantasy VII ile büyük benzerlikler taşıyor; yeraltı direniş grubu kirli bir başkentte imparatorluğa karşı mücadele ediyor. Bu benzerlik o kadar güçlü ki IGN için yazan Charlie Wacholz şunları kaydetti:

"Tanıdık geliyor mu? Eğer öyle değilse onun yerine Final Fantasy 7 oynamalısınız, çünkü orada daha iyisi yapılmıştı ve bu yeniden anlatım onunla ilginç veya orijinal bir şey yapmıyor." - Charlie Wacholz

Lost Soul Aside, 16 saatlik çalışma süresi boyunca sürekli yeni özel isimler, gruplar ve yan karakterler sunuyor, ancak çok azı bir etki bırakıyor. Sert ara sahneler veya basit omuz üstü konuşmalarla sunulan diyaloglar, nadiren malzemeyi yükseltiyor. Wacholz, oyunu klişelere yaslandığı için eleştirdi, yetersiz giyimli, yüzyıllık genç arketipinden, indirimli bir Noctis havası taşıyan boyband tarzı liderine kadar. Kamp eğlencesi veya melodramatik yetenek için herhangi bir potansiyel, yarım kalpli uygulama ve düz ses yönetimi ile boğulur. Kaser ve Arena'nın şakalaşmaları biraz cazibe göstermeye başladığında, hikaye iyi niyetinin çoğunu çoktan tüketmiş oluyor.

Anlatı duraksadığında, savaş imdada yetişiyor. Lost Soul Aside, Kaser hareket halindeyken gelişiyor ve çeşitli silahlarla Voidrax düşman dalgalarını kesiyor. Oyuncular dört ana silah türüne (kılıç, büyük kılıç, sırıklı kılıç ve tırpan) erişebilir; her birinin farklı yetenek ağaçları ve komboları vardır. Kombo ortasında silahlar arasında geçiş yapabilme özelliği derinlik ve esneklik katarak oyunculara kendi dövüş stillerini oluşturma özgürlüğü veriyor. Burst Pursuit bitiricileri, savuşturma sistemleri ve Witch Time'dan ilham alan bir kaçma mekaniği gibi ek mekanikler aksiyonu daha da katmanlaştırarak dinamik ve ödüllendirici hissettiren karşılaşmalar yaratıyor.

Özellikle patron dövüşleri, oyunun sunduğu en iyi şeyleri vurguluyor. İster ekrana hükmeden devasa düşmanlarla çarpışıyor ister çevik, insan boyutundaki rakiplerle düello yapıyor olun, bu karşılaşmalar yetenekle sahneleniyor. Her biri, rakibin sendeleme ölçerini dikkatlice azalttıktan sonra kazanılmış hissi veren şık bitiricilerle sonuçlanıyor. Wacholz bu dövüşleri "doğru miktarda dişe dokunur meydan okumayla dozlanmış" olarak tanımlıyor ve gösteri ile oyuncu becerisi arasındaki dengeyi yakalıyor.

Lost Soul Aside™ oyununa Steam üzerinden buradan ulaşabilirsiniz.

Yine de dövüşün kusurları yok değil. Geri bildirim, özellikle Kaser'in sağlığının net görsel göstergeler olmadan beklenmedik bir şekilde düştüğü küçük düşmanlara karşı tutarsız hissedebilir. Sonuç, gergin anlarda netlik eksikliği olsa da, Kaser ve Arena'dan gelen sesli havlamalar, sağlık tehlikeli bölgeye düştüğünde genellikle telafi ediyor. Bu kusura rağmen, savaş, deneyimin en önemli noktası ve oyunu bitirmek için birincil neden olmaya devam ediyor.

Ancak savaş dışında Lost Soul Aside ivmeyi korumakta zorlanıyor. Seviyeler, nadiren anlamlı ilerlemeyi ödüllendiren temel bulmacalar veya hazine sandıkları ile doldurulmuş, ara sıra açık alanlarla noktalanan çoğunlukla doğrusal koridorlar olarak yapılandırılmıştır. Ortamlar görsel olarak ayrıntılıdır, ancak temel tasarım basittir. Wacholz bu bölümleri "çoğunlukla bir sonraki dövüşe kadar ilerlediğiniz sıkıcı ve basit yollar" olarak tanımlıyor ve dövüş karşılaşmalarının arasını açmanın ötesinde ne kadar az katkıda bulunduklarını yansıtıyor.

Platform, paketin en zayıf bileşeni olduğunu kanıtlıyor. Zıplama sekansları kaygan fizik, hassas olmayan kontroller ve sınırlı bir görüş alanıyla boğuşuyor ve bu da sinir bozucu bir deneme yanılma oyununa neden oluyor. Wacholz, bu anları en kötü şöhretli Mario seviyelerinden bazılarıyla olumsuz bir şekilde karşılaştırarak, kötü tasarım ve geri bildirim eksikliğinin ilerlemeyi bir meydan okumadan çok bir angarya gibi hissettirdiğini belirtti. İsteğe bağlı olsun ya da olmasın, bu bölümler tempoyu düşürüyor ve oyunun savaş dışındaki cila eksikliğini vurguluyor.

Zanaatkarlık ve kaynak toplama döngüye çok az şey katıyor. Seviyeler boyunca dağılmış sandıklar ve toplayıcılar malzeme veriyor, ancak yükseltmeler nadiren çabayı haklı çıkaracak kadar istatistikleri iyileştiriyor. Bu sistem, anlamlı bir mekanikten ziyade bir tür onay kutusu olarak var olan, eklenmiş gibi hissettiriyor. Benzer şekilde, bulmacalar da ilham vermiyor, çoğu zaman düşünceli tasarımdan çok dolgu malzemesi gibi hissettiren şekil eşleştirme egzersizlerine indirgeniyor.

Lost Soul Aside'ın bir savaş gösterisinden daha fazlası olmak istediği açık. Görsel stili gösterişli, dünyası yüksek bütçeli bir estetiğe sahip ve sistemleri rol yapma derinliğine selam veriyor. Yine de sunumdan sıyrıldığında, oyun farklı bir kimlik oluşturmakta zorlanıyor. Tür içinde kendi alanını oluşturmak yerine, aynı anlatı veya yapısal gücü sunmadan Final Fantasy XV ve VII Remake'ten büyük ölçüde ödünç alıyor. Wacholz, oyunun bir tutku projesinden ziyade aksiyon RPG'lerindeki popüler trendleri taklit etmek için bir araya getirilmiş bir ürün gibi hissettirdiğini öne sürdü.

Dövüşler arasındaki duraklama süresine tahammül edebilen oyuncular için dövüş, Lost Soul Aside'ın sunduklarını keşfetmek için yeterli bir neden olmaya devam ediyor. Etkileyici kombo sistemi, silah çeşitliliği ve şık bitiricileri, türevsel tuzaklara sarılmış olsa bile karakter aksiyon oyunlarının heyecanını yakalıyor. Diğerleri için, tekrarlayan hikaye, yavan seviye tasarımı ve acı verici platform, altında parlayan şeyin tadını çıkarmak için çok fazla engel teşkil edebilir.

Lost Soul Aside nihayetinde bir zıtlıklar hikâyesi. Türün en iyilerinden bazılarına rakip olabilecek bir dövüş sistemi sergiliyor, ancak onu aşağı çeken bir anlatı ve tasarım felsefesine zincirliyor. Geliştiriciler gelecekte aksiyona daha sıkı bir şekilde odaklanırlarsa -belki de bir boss-rush formatına yönelirlerse- kusurlu ama gelecek vaat eden bir sistemi dikkate değer bir şeye dönüştürebilirler. Şimdilik, aradaki sessiz anlarda değil, savaşın sıcağında yaptıklarıyla hatırlanan bir oyun olarak duruyor.