Kirby Air Riders İncelemesi: Sert Yüklenen Bir Canlanma

Başladığınız andan itibaren oyun amacını belli ediyor: farklı kullanım özelliklerine sahip 20'den fazla makine, her biri farklı istatistiklere ve özel hareketlere sahip benzer sayıda binici ve oyuncunun neredeyse içinde boğulacağı kadar kalın bir şekilde istiflenmiş kilitlenebilir öğeler.

Serinin yeni oyunu Kirby Air Riders, hırs ve cila ile geliyor. Logan Plant, IGN için yazdığı incelemede oyunun "ileriye doğru önemli bir sıçrama" yaptığını savunuyor.

"GameCube'teki Air Ride'dan Switch 2'deki Air Riders'a olan gelişme o kadar büyük ki, arada hiçbir devam oyunu olmadan doğrudan Smash 64'ten Ultimate'a atlamak gibi hissettiriyor."

Kontroller minimalist bir temele dayanıyor: frenleme/boost-charge için bir ana düğme, direksiyon ve kayma için sol çubuk. Bu basitlik kasıtlı, ancak aynı zamanda oyunun temel gerilimlerinden birini de hızlı bir şekilde ortaya çıkarıyor. Plant'in belirttiği gibi, "süzülen bir makineyle virajlarda kaymak ilk başta doğal gelmiyor" ve bazı makineler tuhaflıklar dayatıyor (örneğin, yalnızca fren yaparken direksiyon kırılabilir). Sonuç: ham hız ve momentum sağlayan ancak uyum sağlamanızı isteyen bir yarış deneyimi.

"Air Ride" olarak adlandırılan standart yarış modunda şablon tanıdık - altı oyunculu yarışlar, tanıdık pistler, sürüklenme, hızlanma, süzülme. Ancak uygulama bir önceki oyuna göre daha zorlayıcı. Yarışırken rakipler yıldız izleri bırakıyor, onların çizgilerini takip etmeye, düşmanları solumaya veya makineyi hızla döndürmeye, hız kazanmak için kare şeklinde zıplamaya teşvik ediliyorsunuz. Bu mekanikler oyunun beceri tavanını yükseltiyor.

"Air Riders'da beceri tavanını tatmin edici bir seviyeye yükselten dikkate alınması gereken daha fazla şey var."

Pist tasarımı öne çıkıyor. Logan'ın favorilerinden biri olan "Amberfalls Dağı", ormanlık yamaçlar, yüksek hız, geri dönüşler, kaymalar ve dallanan yollardan geçen yokuş aşağı bir sprint. Geri dönen parkurlar deneyimin sabitlenmesine yardımcı oluyor. Yeni parkurlar roller-coaster hissi veriyor; eskiler ise daha basit ama yine de eğlenceli. Bu zıtlık, geliştiricilerin devam oyunu için sınırları ne kadar zorladığını vurguluyor.

Çevrimiçi sistemler sağlam: lobiler 32 oyuncuyu idare ediyor, sıradan ve dereceli eşleştirme mevcut ve arkadaşlar için bir davet sistemi var, büyük bir birinci taraf "Nintendo" bitişik oyununda dikkate değer. Logan, lansman öncesinde yapılan testler sırasında çevrimiçi oyunu "çok akıcı" buldu. Böylesine sağlam çevrimiçi özelliklerin varlığı, uzun ömürlülüğe olan bağlılığı gösteriyor.

Ancak oyunun kusurları da yok değil. Temel kontrol şeması kendi geçmişi tarafından kısıtlanıyor. İyileştirmeler yapılsa bile, temel tek tuş yaklaşımı, belirli modların mekaniğin temiz bir şekilde destekleyebileceğinin ötesinde gerilmiş hissetmesine neden oluyor. "Road Trip" modunda (diğer modları ısırık büyüklüğünde mücadelelere dönüştüren tek oyunculu bir kampanya), savaş odaklı görevler özellikle garip hissettiriyor: çılgın bir yarışta belirli bir rakibe saldırmak, kontrol setinin sınırlarını ortaya çıkarıyor.

"Bunu destekleyecek kadar hassas değil."

Orijinalinden esinlenen kuşbakışı yarış modu "Top Ride "da deneyim daha kısa ve basit - neredeyse sonradan düşünülmüş. Logan bunu "Air Riders'ın en zayıf kısmı... sadece hızlı bir dikkat dağıtıcı olarak işe yarıyor" şeklinde tanımlıyor. Bu gibi modlarda, başlığın genişliği bir varlıktan ziyade neredeyse bir yük haline geliyor.

Oyunun en önemli özelliği, 16 adede kadar sürücünün açık bir şehir haritasına düştüğü, güçlendiriciler topladığı, makineler inşa ettiği ve ardından çeşitli mini oyunlardan birinde yarıştığı serbest biçimli bir savaş modu olan "City Trial". Logan şöyle yazıyor: "20 yılı aşkın bir süre sonra, City Trial hala bu paketin en önemli özelliği." Volkanlara daldığınızı, uzak adalarda güçlendiriciler bulduğunuzu, rastgele patronlarla savaştığınızı ve tüm bunları yaparken size ayrılan süre içinde yapabileceğiniz en güçlü makineyi yaratmaya çalıştığınızı anlatıyor. Bu mod, özellikle arkadaşlarla oynandığında kaos ve eğlenceyi eşit ölçüde sunuyor. Teknik performans başarılı: Logan, oyunun tek oyunculu modda 60 fps'de çalıştığını ve ekranda dört oyuncu varken bile bunu koruduğunu, sadece ara sıra hıçkırıkların yaşandığını gözlemledi.

Ancak City Trial'ın kendine has tuhaflıkları var: büyük çok oyunculu oturumlarda, son mini oyun, arkadaşların aynı etkinliğe katılamayacağı şekilde seçiliyor, bu da paylaşılan sosyal anı zayıflatıyor. Logan bunu bazen deneyimin aleyhine işleyen bir tasarım tercihi olarak işaretliyor. Şöyle yazıyor: "City Trial bazen çok telaşlı oluyor, öyle ki bunaltıcı bir hal alıyor." Bu kontrolü kaybetme hissi modun ruhuna içkin, ancak bazı oyuncuları uzaklaştırabilir.

Oyunun üstün olduğu bir alan da tekrar oynanabilirlik. Modlara yayılmış 750 başarım, anlamlı açılabilirler (karakterler, araçlar, pistler, müzik) ve yan hedefleri ve ustalığı ödüllendiren bir ilerleme tarzı ile oyun uzun süreli bağlılık sağlıyor. Plant, "25 saatten fazla" bir süre sonra hala "yüzden fazla" kilidinin kaldığını yazıyor. Dahası, gerçek parayla yapılan mikro işlemler yok: oyun içi ekonomi tamamen kazanılan para birimiyle özelleştirmeye izin veriyor. Adilliğe ve derinliğe olan bağlılık bunu gösteriyor.

Görsel ve işitsel olarak, oyun soyağacını iyi kullanıyor. Karakter seçme ekranında her bir makine ve sürücü kombinasyonunu seslendiren bir spiker yer alıyor. Müzik çalar, her bir parçanın ne sıklıkta çalacağını kontrol etmenizi sağlıyor. Kurallar ve kişiselleştirme derinlemesine işliyor. Tüm bunlar, cilalı ve mirasının farkında olduğunu hissettiren bir pakette bir araya geliyor.

"Yaptığınız her şey size para kazandırıyor... Sürekli olarak varlığından haberdar olmadığınız başarıların kilidini açıyorsunuz."

Sonuç olarak, karar: Kirby Air Riders mükemmel değil. Kendi alanlarında Mario Kart 8 Deluxe veya Super Smash Bros Ultimate gibi efsanelerin yerini almayacak. Kontrol şeması alışılmadık ve tipik bir kart yarışçısından daha az erişilebilir olmaya devam ediyor; rekabetçi derinlik, dövüşçülerin veya hassas yarış oyunlarının en üst kademesiyle eşleşmiyor.

"Hangisinin daha çılgınca olduğundan emin değilim: Kirby Air Riders'ın var olması mı, yoksa bu kadar harika olması mı?"

Tuhaflıklarını kabul ederseniz - kaygan makineler, tek düğmeli yaklaşım, telaşlı açık dünya savaş modu - gerçek karakterli, bol içerikli ve farklı bir şeyler yapmaya istekli bir yarış oyunu bulacaksınız. Eğer basit bir al ve oyna kolaylığının peşindeyseniz, bu sizin ideal seçiminiz olmayabilir. Ancak formülün üzerine eğilmeye istekliyseniz, niş bir alanı önemli bir şeye dönüştüren canlı, beklenmedik bir devam oyunu ile ödüllendirilirsiniz.