Borderlands 4 İncelemesi: Keskin Silah Oyunları, Zayıf Hikaye Anlatımı ve Serinin En Büyük Aşırı Düzeltmesi

Borderlands 4 burada ve Borderlands 3'ün yanlış adımlarını düzeltmek için yola çıksa da, sonuç genellikle aşırı telafi ve franchise yorgunluğu arasında sıkışmış bir oyun gibi hissettiriyor. Gürültülü kötü adamları ve aşırı mizahı azaltıyor, ancak bunu yaparken bir zamanlar Borderlands'i tanımlayan kişiliğin çoğunu ortadan kaldırıyor. Geriye kalan, serinin şimdiye kadar gördüğü en gösterişli ateş etme ve yağmalama ile tarihindeki en düz anlatı.

Bu analiz büyük ölçüde Jordan Ramée'nin GameSpot 'taki incelemesinden alınmıştır ve Borderlands 4'ün ayarlamalarının mekanik güçlü yönleri ile anlatı zayıflıkları arasında nasıl garip bir dengesizlik yarattığını vurgulamaktadır. Ramée'nin eleştirisi, oyunun Borderlands 3'ten sonra nasıl geliştiğine ve aynı zamanda kendi momentumunu nasıl baltaladığına dair sağlam bir bakış açısı sunuyor.

Borderlands 4, özünde oyuncuları hâlâ açgözlülük, hayatta kalma veya intikam hırsıyla hareket eden paralı askerler olan Vault Hunters'ın yerine koyuyor. Bu kez dört yeni Kasa Avcısı ön plana çıkıyor: Siren Vex, Forgeknight Amon, Exo-Soldier Rafa ve güçlü kavgacı Rush. Bazı karakterlerin belirgin şekilde daha az etkili olduğu önceki oyunların aksine, bu dört karakterin her biri savaş durumlarında eşit derecede uygulanabilir hissediyor. Vex, ateşi yönlendirmek için hayalet kopyaları veya canavarları çağırabilirken, Amon elemental baltalar ve kalkanlarla acımasız yakın dövüş hakimiyeti getiriyor. Rafa, yakın dövüş vahşeti veya taret tabanlı menzilli yıkım arasında geçiş yapmasını sağlayan beceri ağaçlarıyla hızlı, vur-kaç saldırılarında başarılı olur. Rush, hikayede genel bir kişilikle çerçevelenmiş olsa da, güvenilir bir ağır vurucu olarak oynanışta parlıyor.

PC için Borderlands 4 sistem gereksinimlerini kontrol edin.

Ramée, bu kadronun serinin şimdiye kadar sunduğu en iyi başlangıç kadrosu olduğunu belirtti. İlk kez, ister tek başınıza ister eşli oynayın, her Vault Hunter güçlü ve ödüllendirilmiş hissediyor. Yetenek ağaçlarıyla denemeler yapmak ve yapıları özelleştirmek, oyunculara silahlar, el bombaları ve kalkanlarla yeni sinerjiler kovalama özgürlüğü vererek öne çıkan bir özellik olmaya devam ediyor. Yağmalama, yeniden değerlendirme ve yeni oyun tarzları deneme döngüsü burada en bağımlılık yapıcı halini alıyor.

Yine de, kamera hikayeye geri çekildiğinde, çatlaklar belirginleşiyor. Borderlands 3'ün en büyük sorunu, ana kötü adamlarının oyunculara sataşmayı hiç bırakmayan, konuşkan, kendini beğenmiş yayıncılar haline gelmesiydi. Borderlands 4, tam tersi yönde sert bir şekilde sallanarak tepki veriyor. Antagonisti The Timekeeper'ın tehditkar bir önermesi var - Vault Hunter'ı izlemesini ve kontrol etmesini sağlayan bir implant - ancak küçük bir robot arkadaşı implantı işe yaramaz hale getirdiğinde bu gerilim neredeyse anında buharlaşıyor. Yaklaşan bir tehdit yerine, kötü adam kenara itiliyor. Güçlü bir merkezi kanca olması gereken şey, terk edilmiş bir başka konu haline geliyor.

İşte Take-Two başkanı Strauss Zelnick'ten Borderlands 4 fiyatlandırmasına ilişkin açıklama.

Yardımcı oyuncu kadrosu da bir etki yaratamıyor. Borderlands oyunları tarihsel olarak mizahlarını güçlü tepkiler uyandıran karakterlerle dengelerken - onları sevin ya da nefret edin - Borderlands 4'ün yeni karakterleri çok az etki bırakıyor. Rush asil bir diktatör olarak yazılmış, Zadra şüpheli bir bilim adamı ve diğerleri arketiplerin ötesine zar zor geçiyor. Ramée, oyuncu kadrosunu mülayim olarak tanımlıyor ve bir müttefiki kurtaramamak gibi potansiyel olarak duygusal anlarla karşılaşıldığında bile gerçek bir ağırlık olmadığını, çünkü oyunun oyuncuların bu karakterleri neden önemsemesi gerektiğini asla belirlemediğini belirtiyor.

Bu sorun, oyunun geri dönen yüzlere nasıl davrandığı ile vurgulanıyor. Oyun Claptrap, Tiny Tina veya Mad Moxxi gibi sevilen veya bölücü eski karakterlere yaslanmak yerine, varlıklarını neredeyse tamamen en aza indiriyor. Sadece birkaçı kısa süreliğine görünüyor ve sınırlı rolleri Borderlands 4'ün geçmişiyle çok fazla bağlantı kurma konusunda ne kadar temkinli olduğunu vurguluyor. Oyun, tanınabilir figürleri ortadan kaldırıp yerlerine jenerik figürler ekleyerek hem can sıkıcılığı hem de çekiciliği ortadan kaldırıyor ve geride bir boşluk bırakıyor.

Borderlands 4'ün anlatı karmaşası yapısına kadar uzanıyor. İlk başta, oyuncular kişisel çıkarlar tarafından yönlendirilecek gibi görünüyor: The Timekeeper'ın implantına karşı hayatta kalmak veya manipülasyon için intikam almak. Ancak birkaç saat içinde bu motivasyonlar ortadan kalkıyor ve yerini bir direniş hareketine katılmaya yönelik genel bir çağrı alıyor. Bu ani değişim, hikayenin başındaki kancayı zayıflatıyor ve ilerlemeyi keyfi hissettiriyor. Kötü adamın yenmesi gereken teğmenleri ve dağıtması gereken orduları var, ancak tüm bunların arkasındaki motivasyon zayıf hissettiriyor.

Bu kusurlara rağmen, oyun mekanikleri, çalışma süresinin çoğunda deneyimi taşıyor. Borderlands 4'ün atışları, kaosa dönüşen düşmanlar ve oyuncuları sürekli olarak yapılarını yeniden çalışmaya teşvik eden ganimet çeşmeleri ile serideki en rafine oyun. Çok çeşitli silahlar, yetenekler ve özelleştirme seçenekleri, en azından ilk bölüm için aksiyonu ilgi çekici kılıyor. Ramée, çevresel tehlikeleri savaşa çekmek için kanca kullanmak, yetenek sinerjilerini zincirlemek veya zekice ve tatmin edici hissettiren güçlü yapılar oluşturmak gibi ortaya çıkan zeka anlarını övdü.

Süzülme ve yakalama kancaları gibi yeni çapraz geçiş mekanikleri yeni hareket seçenekleri sunuyor. Oyuncular kalkanları düşmanlardan uzaklaştırabilir, patlayıcı varilleri ellerine alabilir veya dikey savaş yaklaşımları için platformlar arasında sallanabilir. Bu mekanikler oyunu dönüştürmüyor, ancak karşılaşmalara çok ihtiyaç duyulan bir ivme katıyor. Deneysel ganimetlerle birleştiğinde, doğaçlama stratejiler için fırsatlar yaratıyor, kaosun canlı ve şaşırtıcı hissettirdiği anlar yaratıyorlar.

Ancak tekrarlar bu enerjiyi yavaş yavaş aşındırıyor. Borderlands 4, çoğu düşman türünü ilk yarısında tanıtıyor ve sonraki saatler, farklı hissettirmeyen varyasyonlarla dolduruluyor. Yeni tehditlere uyum sağlamanın heyecanı, savaş tanıdık kalıplara dayanmaya başladıkça azalıyor. Boss karşılaşmaları, Borderlands 3'ün aşırı mermi süngeri tasarımından kaçınarak daha iyi ücret alıyor, ancak Handsome Jack'in damarında unutulmaz kötü adamlar sunmuyorlar. On yıldan fazla bir süre sonra, franchise hala onun varlığıyla eşleşebilecek bir antagonistten yoksun.

Yan görevler sorunu daha da karmaşık hale getiriyor. Borderlands, isteğe bağlı içeriği değerli hissettirmek için her zaman absürt mizaha veya tuhaf görevlere dayanmıştır, ancak Borderlands 4'te yan görevler nadiren iniş yapar. Mizah veya güçlü bir yazım olmadan, çoğu dolgu maddesine dönüşüyor, çünkü seviye atlama eğrisi oyuncuları hikaye düşmanlarıyla rekabet edebilmek için onları öğütmeye zorluyor. Oyuncular yan içeriklerden kaçınmaya çalışırsa ilerleme dramatik bir şekilde yavaşlar ve bu da onları isteğe bağlı olmaktan çıkarıp zorunlu hale getirir. Yine de, görevler kişilikten yoksun olduğu için, önemli olmaktan ziyade angarya gibi hissettiriyor.

Bu aşırı düzeltme - mizahtan, eksantrik karakterlerden veya bölücü kişiliklerden kaçınma - oyunu boş bıraktı. Ramée, Claptrap'in en kötü halinde bile tepkilere yol açtığını gözlemledi. Sinir bozucu ama akılda kalıcı bir karakterdi ve serinin kimliğini zorlama konusundaki istekliliğinin bir simgesiydi. Borderlands 4, rahatsız edicilikten kaçınmaya çalışırken ilham almaktan da kaçınıyor. Oyuncularının güçlü tepkilerini riske atmak istemediği için kendini güvende hissediyor.

Yine de mekanik temelin her zamankinden daha güçlü olduğunu inkar etmek mümkün değil. Özelleştirme derinlemesine işliyor ve oyuncular sürekli yeni yapılarla uğraştıkları için ödüllendiriliyor. İster element etkilerini zincirlemek, ister sekmeleri istiflemek veya savaşın ortasında kanca taktikleri uygulamak olsun, Borderlands 4 kaosu kucakladığında başarılı oluyor. Ramée, en sevdiği anların beklenmedik sinerjilerden geldiğini ve bu anların kısa süreli olsa bile oyunu zekice yollarla bozduğunu hissettirdiğini belirtti.

Ne yazık ki bu güç, uzun bir seferin tüm ağırlığını taşıyamıyor. Son saatlere gelindiğinde, anlatıdaki eksiklikler, zayıf karakterler ve tekrar eden savaş döngüleri bir yorgunluk hissi bırakıyor. Zirveler yüksek, ancak önden yüklenmişler ve oyun dolgu ile çalışma süresini uzattıkça deneyim azalıyor.

Borderlands 4, oyunculara en iyi Vault Hunter'ları ve serideki en gösterişli savaşları sunmayı başarıyor. Ancak eksiksiz bir paket olarak, oyun temeline uygun zorlayıcı karakterler, mizah veya riskler sunmakta başarısız olarak bocalıyor. Bir zamanlar gürültülü kişilikler ve saygısız enerjiyle gelişen bir seri için bu dördüncü giriş sessiz hissettiriyor. Mekanikleri iyi işleyen ancak kimliğin önemini unutan bir nişancı oyunu.

Rafine sistemler ve bolca kişiselleştirme ile saf yağmalama ve ateş etme isteyen oyuncular için Borderlands 4 bunu sağlıyor. Unutulmaz bir hikaye, ikonik kötü adamlar veya unutulmaz karakterler arayanlar için ise yetersiz kalıyor. Bugüne kadarki hem teknik açıdan en sağlam hem de anlatı açısından en boş Borderlands, aşırı düzeltmeden doğan bir paradoks.

Okuyuculara serinin mirasında nasıl bir yer tuttuğuna dair bağlam sağlamak için Borderlands 4'ün alımını 2 ve 3 gibi önceki girişlerle karşılaştıran tarihsel bir bölümle bunu genişletmemi ister misiniz?