Yooka-Replaylee İncelemesi Klasik 3D Platform Oyunlarına Daha İyi, Ancak Yine de Çelişkili Bir Geri Dönüş Gösteriyor
Playtonic Games'in Yooka-Replaylee'si, bir zamanlar Banjo-Kazooie'nin cazibesini yeniden yakalamayı amaçlayan ancak nostaljik hayran kitlesini bölen 2017 koleksiyon oyununu yeniden ziyaret ediyor. Sekiz yıl sonra, geliştiriciler onu basit bir remaster'dan daha fazlası olarak konumlandırarak arsız yeni bir başlık altında geri getirdiler. Yooka-Replaylee, orijinal oyundaki bazı sorunlu noktaları ortadan kaldıran ve bunların yerine geliştirilmiş kontroller, daha iyi hız ve önemli ölçüde geliştirilmiş görseller getiren tam bir yeniden çalışmadır. Bununla birlikte, oyunun yeni kimliği, klasik 3D platform oyunlarının geleneklerine ne kadar bağlı kaldığını da vurguluyor.
Travis Northup'ın IGN incelemesinde açıklandığı gibi, Yooka-Replaylee ilk sürümünü sinir bozucu yapan şeylerin çoğunu iyileştiriyor. Kamera sorunları, kaygan hareket ve eksik hızlı seyahat düzeltildi veya tamamen yeniden yapılandırıldı. Oyun artık daha akıcı hareketler ve daha temiz görsellerle oynanıyor ve seviyeleri ve toplanabilir yapısı için yeniden tasarlanmış bir düzene sahip. Orijinal Yooka-Laylee, beceriksiz kamera çalışması ve tutarsız kontrol tepkisinden muzdaripti ve platform sekanslarını yanlış nedenlerle zorlaştırıyordu. Yooka-Replaylee'de kontroller, başarısız atlayışları bile teknik bir kusurdan ziyade oyuncunun hatası gibi hissettirecek kadar duyarlı.

Genel tasarım hala büyük ölçüde köklerine dayanıyor. Yooka ve Laylee parlak, karikatürize dünyalarda zıplıyor, yuvarlanıyor ve süzülüyor, oyunun tuhaf oyuncu kadrosuyla sohbet ediyor ve yeni alanlar açmak için "Pagie" topluyor. Oynanış döngüsü basit: oyuncular hafif bulmacaları çözüyor, aptal düşmanları temizliyor ve koleksiyon eşyaları kazanmak için mini araba koşusu gibi hızlı mini oyunları tamamlıyor. Çatışma basit kalıyor ve çoğu düşmanı minimum tehditle ortadan kaldıran tekrarlayan bir kuyruk dönüşü saldırısına dayanıyor.
Bu sınırlara rağmen, Yooka-Replaylee' nin yapısı ilerlemeyi kolaylaştırmak için modernize edilmiştir. Seviyeler boyunca kademeli olarak yeteneklerin kilidini açmak yerine, tüm güçler başlangıçtan itibaren kullanılabilir ve oyuncuların beş ana dünyayı hemen tam olarak keşfetmelerine olanak tanır. Yeni sistem, geriye doğru izlemeyi ortadan kaldırarak hızlı seyahat ve hızlı seviye tamamlamayı mümkün kılıyor. Oyun ayrıca seviye başına Pagie sayısını iki katına çıkarıyor - artık yirmi beş yerine elli - ve tamamlayıcıların ilerlemelerini takip etmeleri için bir kontrol listesi haritası sunuyor.

Bu güncellemeler, oyuncuların bölgeleri verimli bir şekilde temizlemelerini sağlayarak tempoyu önemli ölçüde artırıyor. Bununla birlikte, ilerlemeyi tutarsız hissettiren garip yan etkiler de getiriyorlar. Bazı Pagie'ler tam bir meydan okuma veya boss savaşı gerektirirken, diğerleri açıkça görünürde duruyor ve bir zamanlar her bir koleksiyona bağlı olan başarı hissini azaltıyor. Bir örnekte Northup, sadece iki dünyayı tamamladıktan sonra, son boss'a erişmek ve hikayeyi bitirmek için yeterli Pagie topladığını belirtti.
Bu açık uçlu yapı, maceranın amaçlanan akışını bulanıklaştırarak dengesiz bir deneyime neden oluyor. Bir zamanlar keşif ve karakter karşılaşmalarıyla iç içe geçmiş olan anlatı, parçalara ayrılıyor. Yılan Trowzer ve Dr. Quack gibi bir zamanlar unutulmaz roller oynayan karakterler, yeniden tasarlanan mekanikler nedeniyle artık daha az sıklıkta görünüyor. Trowzer'ın bir yetenek satıcısı olarak amacı, oyuncuların artık yetenek satın almasına gerek kalmadığı için ortadan kalkıyor. Bu arada, Dr. Quack'in daha önce bölücü olan ancak orijinalin mizahının karakteristik özelliği olan sınav sekansları tamamen kesildi.

Bu etkileşimlerin kaldırılması, bir zamanlar Yooka-Laylee'nin kişiliğini tanımlayan cazibeyi azaltıyor ve yerine daha yalın ama daha boş bir ilerleme getiriyor. Ara sahneler oyuncuların tamamen atlayabileceği dünyalara bağlı olaylara atıfta bulunduğu için hikaye artık aynı ritmi korumuyor. Bu yapı özgürlüğe izin veriyor ancak bütünlüğü feda ediyor.
Yooka-Replaylee'nin teknik iyileştirmeleri açık. Görsel yükseltme önemli: ortamlar renklerle parlıyor, ışıklandırma rafine edilmiş ve karakter animasyonları daha etkileyici. Her dünya daha canlı, detaylı arka planlar ve daha yumuşak hareketlerle dolu. Kozmetik seçenekler çeşitlilik katarak oyuncuların Pagie'leri toplarken Yooka ve Laylee'yi kişiselleştirmelerine olanak tanıyor. Grafiksel cilalama sunumu modern standartlara yaklaştırırken, temel oynanış 2000'lerin başlarına geri dönüyor.

Ancak, teknik açıdan kusursuz olmaktan uzak. Northup, ani çökmeler ve boss karşılaşmaları sırasında gözle görülür kare hızı düşüşleri de dahil olmak üzere çok sayıda performans sorunu bildirdi. Orijinal oyundaki hatalardan daha az oyun bozucu olsa da, özellikle diğer her şeyin ne kadar gelişmiş hissettirdiği göz önüne alındığında, bu kesintiler hala sinir bozucu.
Yooka-Replaylee ayrıca tonal bir ikilemle karşı karşıya. Kendisini hem bir nostalji projesi hem de modernize edilmiş bir yeniden uyarlama olarak konumlandırıyor, ancak her iki hedefi de tam olarak yerine getirmekte zorlanıyor. Orijinal oyun oyuncuların Banjo-Kazooie'nin altın çağ platformuna olan sevgisine dayanıyordu. Bu versiyon aynı temeli geliştiriyor ancak nostaljik kimliğiyle çatışan yeni tempo ve toplanabilir yapılar getiriyor. Sonuç olarak, birçok yükseltmeye rağmen genel hissettirme riski taşıyor.

Oynanış açısından, değişiklikler hızlı, kesintisiz oyun oynamayı teşvik ediyor. Oyuncular, daha sonra yeni güçlerle geri dönmeye gerek kalmadan koleksiyon parçalarını kaparak minimum kesinti süresiyle tüm dünyaları tarayabilir. Bu özgürlük, verimliliği ve erişilebilirliği vurgulayan mevcut oyun trendlerine uyuyor. Yine de, eski platform oyunlarının daha yavaş, keşif ağırlıklı ritmini sevenler için Yooka-Replaylee boş gelebilir.
Bir zamanlar deneyimin merkezinde yer alan mizah ve yazım bile inceltilmiş. Birçok yan karakter daha az görünüyor ve genel ton daha basit bir hal alıyor. Bu, oyunu daha temiz ve gezinmesi daha kolay hale getirirken, kişiliğinin bir kısmını da kaybediyor.
"Yooka-Replaylee, sinir bozucu sorunlarla dolu bir platform oyununu elden geçirmeyi amaçlıyor ve bunun için daha iyi hissettirse de, değişikliklerinin hiçbiri onu günümüzün 3D platform standartlarına yaklaştırmaya yetmiyor." - Travis Northup
Değerlendirmesi teknik ilerleme ile yaratıcı durgunluk arasındaki uçurumu vurguluyor. Geliştirilmiş hareket ve kamera sistemleri de dahil olmak üzere temel mekanikler açık bir ilerleme gösteriyor. Yine de oyunun kimliği nostaljiye sıkı sıkıya bağlı ve oynanış döngüsü Astro Bot veya Donkey Kong Bananza gibi daha yaratıcı modern oyunlara kıyasla sınırlı bir derinliğe sahip.

Yooka-Replaylee'nin koleksiyon parçalarına yaklaşımı, ödüllerin bol ve bulunmasının kolay olduğu Super Mario Odyssey gibi modern yeniden yorumlamaları yansıtıyor. Ancak karşılaştırma aynı zamanda eksikliklerini de ortaya koyuyor. Odyssey'in koleksiyon parçaları keşif akışına doğal bir şekilde entegre edilmişken, Yooka-Replaylee'nin yerleştirmeleri düzensiz hissettiriyor ve orijinal tasarımından kalan parçaları gösteriyor. Bazı zorluklar çaba ve bulmaca çözme gerektirirken, diğerleri anlamlı bir bağlam olmadan rastgele yerleştirilmiş gibi görünüyor.
Bu tuhaflıklara rağmen, Playtonic'in iyileştirme konusundaki kararlılığının açık bir kanıtı var. Kontrol şeması daha sıkı, çarpışmalar daha akıcı ve platform sekansları sürekli kamera hayal kırıklığının olmamasından yararlanıyor. Seviye bölümleri arasında hızlı seyahat edebilme özelliği tempoyu hızlandırıyor ve 2017 sürümünü tıkayan sıkıcı geri dönüşleri ortadan kaldırıyor. Oyunun kullanıcı arayüzü bile tamamlama takibini daha sezgisel hale getirecek şekilde ayarlandı.

Ancak bu mekanik güncellemelerin yaratıcı bir bedeli var. Yeni fikirlerin veya yeni tasarım öğelerinin yokluğu oyunun uzun vadeli cazibesini sınırlıyor. Her seviye, görsel olarak hoş olsa da, aynı zıplama bulmacaları ve temel dövüş döngüsü etrafında yapılandırılmış, öngörülebilir hissettiriyor. Zorluk ilerlemesinin olmaması, deneyimli oyuncuları her şeyi toplamanın ötesinde çok az zorlukla karşı karşıya bırakıyor.
Sunum açısından bakıldığında, yeniden düzenlenmiş görseller Yooka-Replaylee'yi modern beklentilere yaklaştırıyor. Işıklandırma düzeltmeleri orijinalin loşluğunu ortadan kaldırıyor ve daha akıcı animasyonlar karakter hareketlerine enerji katıyor. Yine de, yeni grafik kalitesi zaman zaman oyunun yaşını ortaya koyan basit geometri ve eski animasyonlarla çatışıyor.
Yooka-Replaylee, eski 3D platform oyunlarının nostaljik özlerini kaybetmeden mekanik olarak nasıl geliştirilebileceğine dair güçlü bir örnek oluştursa da, eski tasarım kararlarına olan bağımlılığı, modern tür liderlerinin yanında durmasını engelliyor. Önemli bir hikaye anlatımı derinliğinin olmaması, tekrarlayan hedeflerle birleştiğinde, deneyimi ileri görüşlü olmaktan ziyade tanıdık hissettiriyor.
Genel olarak, Yooka-Replaylee tam bir revizyon vaadini yerine getiriyor. Yerini aldığı oyundan daha hızlı, daha akıcı ve çok daha stabil. Geliştirilmiş kontroller ve aerodinamik yapı, onu klasik tarz platform oyunlarına daha erişilebilir bir giriş haline getiriyor. Yine de, Playtonic'in yeniden düzenlenmiş devam oyunu-remaster melezi, eski çerçeveyi anlamlı bir şekilde yeniden keşfetmeden rafine ederek nostalji odaklı tasarımın sınırlarının altını çiziyor.
Orijinalinden yıllar sonra geri dönen oyuncular için Yooka-Replaylee, bir zamanlar keyif aldıkları şeyin daha parlak, daha temiz bir versiyonunu sunuyor. Modern bir 3D platform deneyimi arayan yeni oyuncular içinse ilginç bir kalıntı olarak duruyor - titizlikle yeniden inşa edilmiş, ancak temelde eski tarz bir macera, asla geçmişini tam olarak aşamıyor.
Yorum