İbadet: Pikmin Kan Ritüelleri ile Roguelike Formunda Buluşuyor

Worship 16 Temmuz'da çıkıyor. Kendini yok etme tanrısına adamış bir tarikat lideri olarak oynuyorsunuz, mürit topluyor, kan döküyor ve ayinler, kurban etme ve kutsal olmayan güçle ilgili çarpık, Pikmin benzeri bir roguelike'da düşmanları eziyorsunuz. İyi görünüyor, akıllıca oynanıyor ve her konuda biraz suçlu hissetmenizi istiyor.

Worship demosu sizi doğrudan yeni mezun bir tarikat liderinin cübbesinin içine atıyor ve varoluşu sona erdirmeyi nihai merhamet eylemi olarak gören eski bir tanrı olan An-Ansgaidh'e bağlılık sözü veriyor. Yavaş bir yapı veya nazik bir başlangıç yok; sadece hızlı bir eğitim, küstahça konuşan bir grimoire ve ardından sihirli semboller çizmek ve tanrısızları dönüştürmek için yerde kanlar içinde kalıyorsunuz.

Hiç müridiniz olmadan başlıyorsunuz. Bu bir tarikat lideri için sorun ama çabucak çözülüyor. Dönüştürme yöntemi? Elinizi kesin, yere kan akıtın ve yakındaki tanrısızları büyüyen sürünüze çeken kutsal şekiller oluşturun. Her sembol -daire, kare, üçgen- farklı bir büyü veya komutu temsil ediyor. Sistem basit görünüyor, ancak baskı altında bile sürekli kullanacağınız katmanlı bir ritüel dili haline geliyor.

Kendi kanınızla büyü yapmak sağlığınıza mal oluyor, bu yüzden başlangıçta kırılgansınız. Dünya tehlikeli. Tüm düşmanlar dönüştürülemez. Rapier kullanan bağnazlar ve safra kusan dehşetler gibi bazıları kan için dışarıda. Ancak yeterince mürit edindiğinizde, oyun konumlandırma, zamanlama ve hedefleme ile ilgili hale geliyor. Bir düşmanı işaretliyorsunuz ve tarikatınız bir dalga gibi saldırıyor.

Savaş sürü tabanlı ve ters kule savunması gibi hissettiriyor. Ölü sayınız hızla artıyor ama akılsız değiller. Tarikatçılar baygın düşebilir ve ayağa kalkabilirler. Toplanıp araç olarak kullanılabilirler - çanlara atılabilir, ritüeller için bağırsakları çıkarılabilir veya daha güçlü bir büyü etkisi için kurban edilebilirler. Ancak onları öldürmenin bir bedeli vardır: daha az beden daha zayıf bir ordu anlamına gelir ve kendi bedeninizi yakmak asla iyi hissettirmez.

"Tarikatçıları öldürmeyi sevmiyorum. Bunun nedeni kısmen bir kültistin eksilmesi ve kutsal olmayan ordumun biraz daha zayıflaması. Ama kısmen de doğru gelmediği için. Onları bu işe ben soktum."

Kan merkezi bir kaynaktır ve oyun kanın nereden geldiğini göstermekten çekinmez. Ölen tarikatçılardan, başarısız ritüellerden, bitkilerden, taşlardan ve çeşmelerden kan geri alabiliyorsunuz. Büyünüz başarısız olduğunda bile, sıvı asla boşa gitmiyor. Bu bir ölüm, hasat ve çağırma döngüsüdür ve hepsi görevinizin ne kadar acımasız olduğunu vurgulayan keskin siyah-beyaz görsellerle boyanmıştır.

Savaş karşılaşmalarını ve haraç ritüellerini tamamladıkça, kalıntılar, katalizörler ve çeşmeler içeren sandıklara erişim kazanırsınız. Katalizörler yeni yeteneklerin ve pasif avantajların kilidini açıyor; örneğin tarikat üyelerini daha uzağa fırlatabiliyor veya kan bazlı büyüleri daha etkili bir şekilde yapabiliyorsunuz. Tarikatınız ne kadar güçlüyse, siz de o kadar güçlü olursunuz. Ancak takipçileriniz olmadan zayıfsınız. Büyü zaman alır. Savaş öyle değil.

Oyunun içine sıkıştırılmış bir dünya inşası da var. Müzisyenleri kemik yapımı enstrümanlarla yanlış şarkıyı çaldığı için ayinin ortasında donmuş bir hayalet kasabaya rastlayabilirsiniz. Göreviniz oyuncuları bulmak ve ayini bitirmek. Bunu takip eden müzik akılda kalıcı ve unutulmaz. Worship'in atmosferi ses tasarımına ve keskin kontrastlı görsellere dayanıyor. İyi ve kötü, hem gerçek hem de sembolik olarak aşırı siyah ve beyaz renklerle temsil ediliyor. İşe yarıyor.

Sonunda demo sizi grimoire'ınızın şimdiye kadar her şey için suçladığı gizemli bir yer olan The Last Church'ün kapılarına götürüyor. Orada Ulmira ve Eleanor ile tanışıyorsunuz - biri beyazlar içinde bir kadın, diğeri ise oyuncak bebekli bir canavar. Tanrınız onları öldürmenizi emrediyor.

Eleanor'a doğrudan zarar veremezsin. Tarikatçılarınız yaklaştığında onları sersemletiyor ve yakıyor. Oyuncak bebeği sizi haritanın her yerinde kovalar. Ancak Ulmira savunmasızdır. Ona saldırdığınızda, Eleanor onu korumak için atlar. Bu sizin açılışınız. Ulmira'yı parçalayarak Eleanor'un zarar görmesini sağla. Düzinelerce takipçi ölecek. Sonunda Eleanor düşüyor. Ulmira onun bedenini kucaklıyor, hıçkırarak ağlıyor. Ve demo burada bitiyor.

"Kazanmak iyi hissettirmemeli. Worship'in bunu anlamasına sevindim."

Worship'in en büyük gücü, kendi temalarını ne kadar net anladığı olabilir. Sanat ve müzik sizi içine çekiyor. Ritüeller ve savaş tatmin edici. Ancak asıl kanca, oyunun bir tarikat lideri olarak rolünüzü nasıl çerçevelediğidir. Güçlüsünüz ama asla kahraman değilsiniz. Davanız yok etmeye adanmışlık. Ne kadar çok kazanırsanız, o kadar rahatsız edici oluyor. Ve asıl mesele de bu.

Worship 16 Temmuz'da PC için piyasaya çıkıyor. Pikmin gibi oynayan, roguelike gibi düşünen ve korku filmi gibi kanayan bir şey istiyorsanız, bu oyun izlemeye değer olabilir.