Rhytm Doctor Tek Tuşlu Bir Oyunun Nasıl Tüm Anlatı Yükünü Taşıyabileceğini Gösteriyor

Rhythm Doctor, oyuncular oyunun çıkışını tekrar ziyaret edip tek tuşlu bir ritim sisteminin tıbbi çalışma ve kişisel kararlılıkla ilgili alışılmadık derecede sağlam temellere dayanan bir hikayeyi nasıl desteklediğini inceledikçe sürekli ilgi çekmeye devam ediyor. Oyun, tüm yapısını her yedinci vuruşta verilen zamanlanmış defibrilasyon darbeleri etrafında kuruyor ve basit bir girişi zorlu bir algı testine dönüştüren bir tasarım.

Bu yazıda Will Borger'ın IGN 'deki incelemesi, oyunun mekanikleri ve anlatısının birbirini nasıl güçlendirdiğini anlamak için bir çıpa görevi görüyor.

Borger, Middlesea Hastanesi'nde kameralar aracılığıyla hastaları gözlemleyen ve ekrandaki tek bir kol aracılığıyla oyuna katılan stajyer rolüyle deneyime yaklaşıyor. Bakış açısı hikayenin tonunu şekillendiriyor. Oyuncu dünyanın içinde hareket ediyor ama karakterlerle asla aynı mekanı paylaşmıyor, bu da etkileşimlere hastane ortamına uygun bir mesafe hissi veriyor. Rhythm Doctor bu ayrımı, her vakanın intörnün varlığından bağımsız olarak nasıl geliştiğinin altını çizmek için kullanıyor, intörn onların bakımının merkezi haline gelse bile.

Rutin, basit zamanlama ile başlıyor. İlk seviyeler oyunculara yediye kadar saymayı ve ritmi temiz bir hassasiyetle vurmayı öğretiyor. Ancak oyun çoklu ritimler, garip zaman imzaları, sessiz vuruşlar ve değişen tempolarla hızla tırmanıyor. Görsel ipuçları az miktarda görünüyor ve arayüz oyuncuyu asla sabit şeritlere yönlendirmiyor. Bunun yerine, genellikle yalnızca ses ve oyuncunun kendi sayımıyla desteklenen sabit bir iç ritim gerektiriyor. Bu yaklaşım, teknik zorluklarıyla bilinen ritim oyunları arasında bile göze çarpan keskin zorluk artışları üretiyor.

Bu zorluk gösteriş olarak kullanılmıyor. Doğrudan oyunun baskı, dikkat dağınıklığı veya yorgunluk altında hassasiyetin başarısız olabileceğine dair daha geniş temasına bağlanıyor. Hikaye, hastane sistemlerine müdahale eden dijital bir virüsü tanıttığında, oyun zamanlamayı bozuyor, statik ekliyor ve pencereleri karıştırıyor. Bu aksaklıklar hile değil anlatı unsurları olarak işlev görüyor çünkü stajyerin hastaya bakış açısını ve tıbbi ekibin üzerindeki baskıyı yansıtıyorlar. Mekanik ve hikayenin bu şekilde harmanlanması kampanya boyunca karşımıza çıkıyor ve normalde basit olan girdilere anlatısal bir ağırlık kazandırıyor.

Karakterler bu yaklaşımı daha da ileri taşıyor. Tek tek hastalara bağlı seviyeler kişilik, çatışma veya duygusal değişimi yansıtacak şekilde yapı değiştiriyor. Cole'un hastane boyunca çılgınca koşuşturması, hareket ettikçe pencereyi yeniden şekillendiriyor ve çerçeveyi tekrar görüntüye getirmeden önce ekranın dışına çekiyor. Logan'ın Hailey'nin etrafındaki belirsizliği, ikisi yakınlaştıkça eşgüdümlü kalıplara dönüşen cevapsız vuruşlar ve dengesiz ritimlerle ortaya çıkıyor. Şarkılar arka plan görevi görmekten ziyade anlatıyı zorluyor. Gerilimleri ortaya çıkarıyor, içsel durumları aktarıyor ve ilişkilerdeki dönüm noktalarını işaretliyorlar.

Oyun aynı zamanda dış baskıları da yapısına katıyor. Hastane deneysel programın başarısına bel bağladıkça, idari kararlar personelin rollerini ve iş yüklerini yeniden şekillendiriyor. Üslup ayakları yere basan cinsten. Senaryo geniş bir eleştiriye dayanmıyor, bunun yerine işten çıkarmaların ve genişletilmiş sorumlulukların günlük operasyonları nasıl değiştirdiğini gösteriyor. Bu değişimler diyaloglarda ve hikayenin temposunda kendini göstererek, beklentiler ve bütçe kısıtlamaları nedeniyle gerilen bir kurumu gözler önüne seriyor.

Ritim Doktoru tutarlı performans standartları uyguluyor. Seviyelerde ilerlemek için B veya daha yüksek bir not gerekiyor, bu da alışılmadık kalıplarla mücadele eden oyuncuları oyalayabilir. Zorluğu düşürmek bir seçenektir, ancak o zaman bile oyun yakın ilgi bekler. Bazı seviyeler, karmaşıklığı artırırken küçük anlatı eklemeleri sağlayan "Gece Vardiyası" varyantları ekler. Bonus aşamalar, hastalar ve personel ile komedi kurulumları veya sessiz aralar sunarak tonu genişletir. Bu aralar ana anlatıyı zayıflatmıyor; hastane ortamını tamamlıyor ve önemli olaylar arasında geçirilen zamanı onaylıyor.

Borger, hikayenin zaman zaman stajyer olmadan nasıl geliştiğine dikkat çekiyor. Oyunun ilerleyen bölümlerinde önemli bir an, stajyer başka bir hastaya atanırken ekran dışında gerçekleşiyor. Bu yokluk, hastane gibi yoğun bir sistemde meydana gelen her şeyi tek bir perspektifin yakalayamayacağı fikrini güçlendiriyor. Bu seçim, oyunun ortak çabaya ve uzaktan katılımın sınırlarına tekrar tekrar odaklanmasıyla uyumludur. Ayrıca stajyerin daha büyük ve aktif bir dünyaya açılan dar bir pencereden baktığı hissini de derinleştiriyor.

Film müziği geniş bir yelpazeyi koruyor. Showtune'dan ilham alan düzenlemelerden elektronik parçalara ve değişen ölçüler etrafında inşa edilen vurmalı parçalara geçiyor. Her parça bir karaktere veya duruma bağlanıyor ve ilişkiler oluştukça hastalar arasında tekrar eden motifler geçiyor. Tasarım, müziği dekorasyondan ziyade bağlayıcı doku olarak ele alıyor. Parçalar hikayeyle ilgili bilgi taşıyor ve sahneleri duygusallaştırmadan duygusal vuruşları çerçeveliyor.

Borger'ın incelemesi, oyunun kendi yapısını doğrudan oyun aracılığıyla konuşmak için nasıl kullandığını vurguluyor.

"Bazen bu noktada düşündüğümden daha iyisini yapamadığım için kızıyorum," - Will Borger.

Bu replik, oyunun daha geniş kapsamlı mesajına kişisel bir boyut kazandırıyor: gelişim, ilk denemede ustalaşmakla değil, sebat etmekle gerçekleşir.

Ana hikayenin ötesinde, Rhythm Doctor tam bir seviye editörü ve topluluk yapımı parçalara erişim içeriyor. Editör, oyunun ömrünü uzatan ve temel mekaniklerin yeni kompozisyonlara ne kadar etkili bir şekilde uyum sağladığını vurgulayan özel şarkılardan oluşan istikrarlı bir kütüphane oluşturdu. Araçlar, para kazanma veya kilitli özelliklere yaslanmadan temiz bir şekilde çalışıyor ve topluluğa paylaşılan kreasyonlar üzerinde tam kontrol sağlıyor.

Oyunun sonu temalarıyla uyumlu. Ne kurumsal sorunları yumuşatıyor ne de her gerilimi çözüyor, ancak karakterlerin hikayelerini yaylarına saygı duyacak şekilde çözüyor. Sonuç, her iyileşmenin ödünleşmeler içerdiğini ve verimlilik üzerine kurulu sistemlerin yükü taşıyan insanları gizleyebileceğinin altını çiziyor. Son anlar oyunun önermesi ile tutarlı kalıyor: özenle tekrarlanan küçük eylemler, mesafe kalsa bile bağlantı kuruyor.

Rhythm Doctor PC'de oynanabilir (Steam).